Vorige week kreeg mijn echtgenoot het bericht dat de vader van een goede vriend is overleden. De vriendschap bestaat al ruim 35 jaar en we kende de vader ook persoonlijk. Normaal gesproken zouden we zeker naar de uitvaart zijn gegaan, maar door het coronavirus vond de uitvaart in (zeer) besloten kring plaats. Om ons te verbinden met onze vrienden en de familie, staken we op het tijdstip van de uitvaart thuis een kaars aan. Zo waren we in gedachten bij hen en stonden we stil bij het verlies.
rouwbegeleider
Verdriet in laagjes
Je vertelt me dat je de laatste dagen erg verdrietig bent en huilt in bed, je mist je papa heel erg. Jij bent een meisje van 11 jaar, je papa is bijna 3 jaar geleden overleden. Je komt sinds een paar maanden regelmatig bij mij om over je verdriet en over papa te praten. Dat vind je fijn.
Vandaag vraag ik je hoe jouw verdriet eruit ziet. Je kijkt me met grote, vragende ogen aan en haalt je schouders op, je kunt er geen antwoord op geven.
Tot rust komen als rouwbegeleider: filmpje!
Als rouwbegeleider heb ik veel te maken met verdrietige situaties. Ik probeer mezelf te beschermen en het verdriet bij de persoon te laten, maar dat lukt niet altijd. Daarom maak ik regelmatig een lange wandeling om tot mezelf te komen.