overlijden

Mijn mama is in de ruimte!

Ik lees met jou het prentenboekje “Dood”. Jij bent 4,5 jaar en afgelopen zomer is jouw mama overleden. Papa heeft een paar maanden geleden gevraagd of ik af en toe met jou wil praten, omdat hij het fijn vindt dat ik met hem meekijk hoe het met je gaat. Ook is het fijn als jij je leert uiten en leert om te gaan met jullie grote verlies.

Met playmobiel heb je laten zien wat er gebeurd is met mama, met rouwmateriaal heb je de uitvaart nagespeeld. We spelen, we tekenen, we knutselen en we lezen prentenboeken. Ondertussen leer jij steeds beter te vertellen hoe je je voelt. Niet alleen aan mij, maar ook aan papa en op school. Het besef dat mama echt niet meer terugkomt begint langzaam tot je  door te dringen.

“Alle mama’s in de straat zijn niet dood, alleen die van mij!”

Lees meer

Afscheid nemen tijdens corona? Hoe dan?

Vorige week kreeg mijn echtgenoot het bericht dat de vader van een goede vriend is overleden. De vriendschap bestaat al ruim 35 jaar en we kende de vader ook persoonlijk. Normaal gesproken zouden we zeker naar de uitvaart zijn gegaan, maar door het coronavirus vond de uitvaart in (zeer) besloten kring plaats. Om ons te verbinden met onze vrienden en de familie, staken we op het tijdstip van de uitvaart thuis een kaars aan. Zo waren we in gedachten bij hen en stonden we stil bij het verlies.

Lees meer

Waterval van woorden

“Het is nu 4 maanden geleden. Ik begin zijn stem te vergeten, dat is echt heel erg. Ik ben nog steeds kapot van zijn dood en iedereen gaat gewoon door met leven”.

Dit is de uitspraak van jou, puber van 16 jaar. Je vader sterft na een kort ziekbed. Hij was je alles.

Ik begeleid jou nu een paar maanden. De eerste weken ben je een waterval van woorden en zinnen, je blijft maar praten en praten. Je struikelt over je eigen woorden. Ik stel je af en toe een verhelderende vraag, maar hoef niet veel te zeggen. “Ik ben zo blij dat u gewoon naar mij luistert en dat ik hier gewoon kan praten. Thuis kan ik met niemand praten, niemand hoeft te weten hoe ik me voel”.

Lees meer

Jouw persoonlijke archiefkast

Papa heeft een keer in een dronken bui, toen hij nog jong was en bij opa en oma woonde, over de reling van de trap “gepiest”, vertel je giechelend. “O ja, hij is ook een keer door een glazen raam gerend. Gelukkig is hij toen niet gewond geraakt”.

Voordat we zitten begin je vandaag al enthousiast verhalen te vertellen over papa. Verhalen die mama afgelopen weekend heeft verteld aan de keukentafel. Verhalen over jouw papa, die ruim 2 jaar geleden overleed. Het sluit mooi aan bij de activiteit die we vandaag gaan doen, nl. een persoonlijke archief- of apothekerskast tekenen. Een apothekerskast heeft allemaal verschillende laatjes waar veel in opgeborgen kan worden. In jouw persoonlijke kast komen allemaal laatjes die te maken hebben met papa: laatjes die klein of groot zijn, laatjes die open kunnen of misschien nog op slot zijn.

Lees meer

De tijd staat even stil

De tijd staat even stil
wanneer het bericht komt
dat je een hersenbloeding hebt gehad
en je leven in gevaar is.

De tijd staat even stil
terwijl we door de nacht rijden
vanuit ons vakantieadres, op weg naar het ziekenhuis
niet wetend hoe we je aan zullen treffen

De tijd staat even stil
wanneer ik de angst en het verdriet zie
in de ogen van mijn lief,
mijn man, jouw zoon

Lees meer