Ik lees met jou het prentenboekje “Dood”. Jij bent 4,5 jaar en afgelopen zomer is jouw mama overleden. Papa heeft een paar maanden geleden gevraagd of ik af en toe met jou wil praten, omdat hij het fijn vindt dat ik met hem meekijk hoe het met je gaat. Ook is het fijn als jij je leert uiten en leert om te gaan met jullie grote verlies.
Met playmobiel heb je laten zien wat er gebeurd is met mama, met rouwmateriaal heb je de uitvaart nagespeeld. We spelen, we tekenen, we knutselen en we lezen prentenboeken. Ondertussen leer jij steeds beter te vertellen hoe je je voelt. Niet alleen aan mij, maar ook aan papa en op school. Het besef dat mama echt niet meer terugkomt begint langzaam tot je door te dringen.