Steeds vaker vertel je hetzelfde verhaal en stel je dezelfde vraag
waarvan je het antwoord meteen weer vergeet
Je geheugen laat je in de steek
Je begrijpt de wereld om je heen niet meer zo goed
en bent af en toe verward
Je wordt boos op je geliefden
die het dichtst bij je staan
Je luistert niet meer (echt) naar anderen
Het leven wordt steeds zwaarder voor je
In kleine stukjes neem ik afscheid van jou…
Steeds vaker schitteren je ogen van afwezigheid
staar je voor je uit
Je leeft je leven
in je eigen wereld
Geen besef meer van dag en tijd
Je weet nog wie ik ben
maar je bent er niet meer voor mij
je hebt genoeg aan jezelf
Het leven is soms eenzaam voor je
In kleine stukjes neem ik afscheid van jou…
Ik koester de kleine, waardevolle momenten
Jouw onbedaarlijk pret
als we lachen om een grap
Jouw armen stevig om me heen
als we samen dansen
Jouw stralende gezicht
als we liedjes zingen
uit lang vervlogen tijden
Dan is er weer die twinkeling in jouw ogen
en zie ik een glimp
van wie je vroeger was
Deze momenten zijn als balsem voor mijn ziel
Ik koester ze in mijn hart
In kleine stukjes neem ik afscheid van jou…
Houten, 29 september 2019
Esther Verwimp