Vanmiddag mag ik een hele bijzondere middag begeleiden in een groep 7/8 op een basisschool.
In verband met een aantal heftige rouw- en verliessituaties achter elkaar in deze groep word ik gevraagd om te komen vertellen over rouw. Hiervoor heb ik het materiaal van GroepsGeluk gecombineerd met een paar rouwmodellen.
Deze vraag stel ik vandaag aan jou. Je ouders zijn al lang gescheiden, sinds een jaar woon je bij je vader in plaats van bij je moeder. Dit heeft wat voeten in aarde gehad en de relatie met je moeder is daardoor niet optimaal.
Je legt de volgende stenen op tafel: woede, ruzie, leugens, haat, bang, vermijden, aanpassen, onbegrip, gevoelens niet uiten, onzeker, niet jezelf zijn, vol hoofd, moeheid, missen, zwak, grenzen opzoeken.
Dat is een behoorlijk zware rugzak!
Het CJG Houten, Forustconsult, Samen thuis Houten en Praktijk de Pleisterplek verzorgen maandelijks het Thema-café Echtscheiding op maandag van 20.00-21.00 uur. Deze maand is het thema:
Hoe ondersteun ik mijn kind tijdens en na de scheiding?
Deze avond organiseer ik samen met Linde Remmelink van het CJG Houten.
Papa heeft een keer in een dronken bui, toen hij nog jong was en bij opa en oma woonde, over de reling van de trap “gepiest”, vertel je giechelend. “O ja, hij is ook een keer door een glazen raam gerend. Gelukkig is hij toen niet gewond geraakt”.
Voordat we zitten begin je vandaag al enthousiast verhalen te vertellen over papa. Verhalen die mama afgelopen weekend heeft verteld aan de keukentafel. Verhalen over jouw papa, die ruim 2 jaar geleden overleed. Het sluit mooi aan bij de activiteit die we vandaag gaan doen, nl. een persoonlijke archief- of apothekerskast tekenen. Een apothekerskast heeft allemaal verschillende laatjes waar veel in opgeborgen kan worden. In jouw persoonlijke kast komen allemaal laatjes die te maken hebben met papa: laatjes die klein of groot zijn, laatjes die open kunnen of misschien nog op slot zijn.
Je vertelt me dat je de laatste dagen erg verdrietig bent en huilt in bed, je mist je papa heel erg. Jij bent een meisje van 11 jaar, je papa is bijna 3 jaar geleden overleden. Je komt sinds een paar maanden regelmatig bij mij om over je verdriet en over papa te praten. Dat vind je fijn.
Vandaag vraag ik je hoe jouw verdriet eruit ziet. Je kijkt me met grote, vragende ogen aan en haalt je schouders op, je kunt er geen antwoord op geven.
Ik zit aan tafel met een kopje thee. Het nummer “Memories” van Maroon 5 komt voorbij op de radio. Mijn gedachten gaan meteen naar jou.
Jij bent een puber, je vader is ruim twee jaar geleden overleden. Een paar weken geleden maakten we kennis en je vertelde dat het goed met je gaat. Mama wil graag dat je een paar keer met mij praat. Jij vindt dat prima. Je vertelt open over jezelf, je hobby’s, je school en over je papa. Wie hij was, zijn ziekte, zijn overlijden waar je bij aanwezig was, zijn crematie. Als je weggaat zeg je dat je het fijn vindt om met mij over papa te praten en dat je volgende keer graag weer komt.
Ik volg dit jaar de opleiding tot rouwbegeleider. Hier verdiep ik me in een aantal theorieën. Het duale procesmodel van Stroebe & Schut, de hechtingscirkel/verliescirkel van Kohlrieser & Veenbaas, het rouwtakenmodel van William Worden die mooi zijn verweven in de rouwuitdagingen van Johan Maes en ook het aloude fasemodel van Kubbler-Ross. Deze laatste onderscheidt 5 fasen in het rouwproces: ontkenning, boosheid, marchanderen (onderhandelen), verdriet en aanvaarding, die iedereen op zijn eigen manier doorloopt.
Parallel aan de opleiding word ik begin maart in mijn werkzame leven geconfronteerd met de mededeling dat mijn detacheringscontract van twee dagen bij het SWV aan het einde van dit schooljaar niet wordt verlengd. Dit bericht komt voor mij als donderslag bij heldere hemel, via de mail nota bene! En ik stap vol in de rouwfasen.
