Esther Verwimp

Feedback een kado?

“Trouwens, ik keek zojuist op je website en ik vind die foto’s eigenlijk een beetje kil en koud”, zegt mijn echtgenoot tussen neus en lippen door tijdens de koffie. “Oh, hoezo. Dat valt best wel mee. Ligt zeker aan je beeldscherm”, zeg ik kribbig. Hoewel hij verwoordt wat ik eerder zelf gedacht heb, ben ik toch een beetje gepikeerd. Die foto’s heb ik zelf gemaakt en ze staan al een paar weken op de website. Komt hij nu mee!
Aan het einde van de ochtend krijg ik een bericht via messenger van een oud- studiegenoot. Ze schrijft met voorzichtige bewoordingen dat ze mijn nieuwe foto’s op facebook niet bijzonder vindt. Ze vindt ze te gewoon en niet passend bij mij. Mijn natuurfoto’s die er eerst op stonden vond ze mooier.

Lees meer

Wonen in twee huizen

Ik werk vandaag met Peter, hij is 8 jaar. Peter is een lieve jongen met autisme, die van duidelijke afspraken houdt. Ik begeleid hem al een tijdje en help hem situaties die in de groep plaatsvinden te “vertalen” in afspraken waar hij in de klas mee uit de voeten kan. Ik werk vaak met playmobiel poppetjes, omdat hij het moeilijk vindt duidelijk te verwoorden wat hij bedoeld en het neerzetten van de situatie met poppetjes en materiaal helpt hem hierbij. Dat maakt mij ook meteen een heleboel duidelijk.

Lees meer

Het zaadje

VERTEL HET ZAADJE NIET
Dat het een bloem moet worden
Dat het hard moet werken
Goed moet luisteren
En zich voorbeeldig moet gedragen
Zich moet haasten voordat
De andere bloemen te hoog zijn en,
Boven hem uittorende,
Hem de zon ontnemen

Lees meer

Rouwbegeleiding bij kinderen in de praktijk

“Waarom doe jij dit werk eigenlijk? Vind je het leuk om kinderen te laten huilen?” vraagt mijn cliëntje, nadat hij net driftig een traan heeft weggeveegd. Ik zit aan tafel met Kas van 9. Het is de laatste bijeenkomst vandaag en ik zie de opluchting op zijn gezicht. Kas vind het niet echt leuk om bij mij te komen. Hij “moet” van zijn ouders en juf met mij praten, voor hem hoeft het niet. Iedere week als ik hem ophaal in de klas zie ik zijn gezicht even vertrekken in een grimas, maar iedere keer staat hij daarna meteen op en loopt hij met me mee. Hij begint een geanimeerd gesprek over fortnite of basketbal en stelt mij een heleboel vragen. Een mooie afleidingsmanoevre en ik ga altijd even met hem mee in dit gesprek om het ijs te breken.

Lees meer

De kasteelpoort op een kier

Als kinderen te maken krijgen met een ingrijpend verlies in hun leven, moeten ze zich beschermen tegen de gevoelens die een verlies met zich meebrengt. Om te kunnen overleven bouwen sommige kinderen een muur om hun hart, zodat niet alle emoties onbeperkt binnen komen. Zo ook Wouter, een jongen van 10, die een paar jaar geleden zijn broer heeft verloren. Hij heeft een flinke kasteelmuur als vesting rond zijn hart gebouwd. Naast de muur rond zijn hart heeft hij om te kunnen overleven zich aangewend om altijd vrolijk te zijn, grapjes te maken en anderen te helpen.

Lees meer

Verlies overleven

Afgelopen donderdag was ik in Papendrecht bij een lezing van de Vlaamse Klinisch psycholoog Manu Keirse. Hij wordt gezien als autoriteit in Nederland en België op het gebied van omgaan met rouw en verlies en palliatieve zorg. Het was een zeer inspirerende lezing met als titel: “Verlies en verder”.  

Verlies overleven is rouwarbeid verrichten

Manu Keirse spreekt niet meer over rouw verwerken maar over verlies overleven. Bij verwerken ga je ervan uit, dat het verlies ooit over is. Mensen die een dierbare hebben verloren of ander verlies hebben geleden, weten dat dit niet zo is. Verlies blijft altijd een onderdeel van je leven. Om verlies te overleven moet een rouwende rouwarbeid verrichten. Rouw is een heftige, maar normale reactie op een ingrijpende gebeurtenis in iemands leven. Dit is serieus, hard werken voor lichaam en geest.

Lees meer

Ik wil alleen maar vrolijk zijn!

In mijn praktijk de Pleisterplek begeleid ik een jongen van 9 jaar, waarvan twee jaar geleden de oudere broer is overleden. Thuis zijn er af en toe uitbarstingen van verdriet en boosheid en op school zijn er zorgen qua leerontwikkeling. De jongen wordt bij mij aangemeld. Het is een vrolijke en sociale jongen. Hij vertelt over zijn gezin, zijn vrienden en zijn broer. Hij is dol op gamen. Als ik de tweede bijeenkomst dieper op zijn broer in wil gaan voel ik weerstand. Als ik dit benoem begint de jongen te huilen en zegt hij: ” Als ik over hem praat moet ik huilen, ik wil niet huilen. Ik wil alleen maar vrolijk zijn“. Hij wrijft gauw zijn tranen weg.

Lees meer

Glimlach in mijn hart

“Ik kom daar nooit meer terug, dat is moeilijk! Ik heb 2 traantjes gelaten, meer mocht niet van mezelf.” Mevrouw heeft ook nu vochtige ogen terwijl ze tegen me praat, maar ze knippert haar tranen weg. “Anders kan ik niet meer stoppen met huilen en het is beter zo”. 

Ik ben even stil en leg mijn hand op de schouders van mevrouw. Ik loop vandaag mijn tweede dienst in de hospice in Nieuwegein en maak een praatje met een mevrouw van 96 op kamer 2. Ze is vanochtend opgenomen, omdat het haar thuis niet meer lukt om voor zichzelf te zorgen. Ze heeft blaaskanker en niet lang meer te leven.

Lees meer

De tijd staat even stil

De tijd staat even stil
wanneer het bericht komt
dat je een hersenbloeding hebt gehad
en je leven in gevaar is.

De tijd staat even stil
terwijl we door de nacht rijden
vanuit ons vakantieadres, op weg naar het ziekenhuis
niet wetend hoe we je aan zullen treffen

De tijd staat even stil
wanneer ik de angst en het verdriet zie
in de ogen van mijn lief,
mijn man, jouw zoon

Lees meer