Als kinderen te maken krijgen met een ingrijpend verlies in hun leven, moeten ze zich beschermen tegen de gevoelens die een verlies met zich meebrengt. Om te kunnen overleven bouwen sommige kinderen een muur om hun hart, zodat niet alle emoties onbeperkt binnen komen. Zo ook Wouter, een jongen van 10, die een paar jaar geleden zijn broer heeft verloren. Hij heeft een flinke kasteelmuur als vesting rond zijn hart gebouwd. Naast de muur rond zijn hart heeft hij om te kunnen overleven zich aangewend om altijd vrolijk te zijn, grapjes te maken en anderen te helpen.
Blog
Verlies overleven
Afgelopen donderdag was ik in Papendrecht bij een lezing van de Vlaamse Klinisch psycholoog Manu Keirse. Hij wordt gezien als autoriteit in Nederland en België op het gebied van omgaan met rouw en verlies en palliatieve zorg. Het was een zeer inspirerende lezing met als titel: “Verlies en verder”.
Verlies overleven is rouwarbeid verrichten
Manu Keirse spreekt niet meer over rouw verwerken maar over verlies overleven. Bij verwerken ga je ervan uit, dat het verlies ooit over is. Mensen die een dierbare hebben verloren of ander verlies hebben geleden, weten dat dit niet zo is. Verlies blijft altijd een onderdeel van je leven. Om verlies te overleven moet een rouwende rouwarbeid verrichten. Rouw is een heftige, maar normale reactie op een ingrijpende gebeurtenis in iemands leven. Dit is serieus, hard werken voor lichaam en geest.
Ik wil alleen maar vrolijk zijn!
In mijn praktijk de Pleisterplek begeleid ik een jongen van 9 jaar, waarvan twee jaar geleden de oudere broer is overleden. Thuis zijn er af en toe uitbarstingen van verdriet en boosheid en op school zijn er zorgen qua leerontwikkeling. De jongen wordt bij mij aangemeld. Het is een vrolijke en sociale jongen. Hij vertelt over zijn gezin, zijn vrienden en zijn broer. Hij is dol op gamen. Als ik de tweede bijeenkomst dieper op zijn broer in wil gaan voel ik weerstand. Als ik dit benoem begint de jongen te huilen en zegt hij: ” Als ik over hem praat moet ik huilen, ik wil niet huilen. Ik wil alleen maar vrolijk zijn“. Hij wrijft gauw zijn tranen weg.
Glimlach in mijn hart
“Ik kom daar nooit meer terug, dat is moeilijk! Ik heb 2 traantjes gelaten, meer mocht niet van mezelf.” Mevrouw heeft ook nu vochtige ogen terwijl ze tegen me praat, maar ze knippert haar tranen weg. “Anders kan ik niet meer stoppen met huilen en het is beter zo”.
Ik ben even stil en leg mijn hand op de schouders van mevrouw. Ik loop vandaag mijn tweede dienst in de hospice in Nieuwegein en maak een praatje met een mevrouw van 96 op kamer 2. Ze is vanochtend opgenomen, omdat het haar thuis niet meer lukt om voor zichzelf te zorgen. Ze heeft blaaskanker en niet lang meer te leven.
De tijd staat even stil
De tijd staat even stil
wanneer het bericht komt
dat je een hersenbloeding hebt gehad
en je leven in gevaar is.
De tijd staat even stil
terwijl we door de nacht rijden
vanuit ons vakantieadres, op weg naar het ziekenhuis
niet wetend hoe we je aan zullen treffen
De tijd staat even stil
wanneer ik de angst en het verdriet zie
in de ogen van mijn lief,
mijn man, jouw zoon
Als ik bij papa ben, mis ik mama zo
Ik heb een intake gesprek met de ouders van een meisje van 5. Ouders zijn anderhalf jaar geleden gescheiden, ze hebben nog vriendschappelijk contact en vader eet regelmatig samen met het gezin. Sinds een tijdje heeft hij een eigen huis, nadat hij een tijd bij zijn broer heeft gewoond. Hun dochter is de laatste tijd erg bezig met de scheiding en uit voorzorg melden ouders haar aan in mijn praktijk voor individuele begeleiding: KIES voor mij!
Een plekje in je hart
Vandaag komt Willemijn, 5 jaar, voor de tweede keer bij mij. Met playmobielpoppetjes zet zij haar gezin van herkomst neer. Papa, mama, zusje en zichzelf. Het zoeken naar de juiste poppetjes is al een klus op zich. Ik verbind de poppetjes met elkaar door middel van een rode draad (de bloedband). Vervolgens laat ik Willemijn zien, dat nu papa en mama gescheiden zijn, de bloedband tussen papa en haar (en haar zusje) en mama en haar (en haar zusje) altijd blijft bestaan. Papa blijft altijd je papa en mama blijft altijd je mama.